Recuperando comunicados del Colectivo de presas y presos comunistas y antifascistas y de sus Comunas, que fueron octavillas (2 de 3).

Comunicados desde prisión, octavillas en las calles.

Recuperando materiales históricos:

Comunicados del Colectivo de presas y presos comunistas y antifascistas y de sus Comunas. (II de III)

Recogemos algunos comunicados escritos en las cárceles y distribuidos en forma de octavillas por las AFAPP-ACPG:

Año 1998. Año 1999.

Comunicado La salud como chantaje.

-Presos políticos del PCE(r) y los GRAPO

Comuna «Crespo Galende», Herrera de la Mancha, Mayo 98

La salud como chantaje

¡¡Basta de vejaciones a los prisioneros políticos!!

Dos de nuestros camaradas, Guillermo y Jiménez, han sido insultados, vejados y humillados cuando, al regreso de una salida al Hospital, han sido desnudados a la fuerza. Semejante abuso y atropello tan sólo podemos considerarlo como una provocación. Máxime cuando, después de más de 20 años de resistencia en la mazmorras de la GAL-Democracia, de todos es conocida la radical y frontal oposición de los presos del PCE(r) y de los GRAPO a la utilización de drogas que es la mortífera y letal arma de la que se sirve Instituciones Penitenciarias para mantener «pacificadas» las cárceles. ¡Y lo saben muy bien, saben que no pueden esgrimir un sólo argumento, ni una sola razón, ni el más insignificante motivo que justifique, ni remotamente, la tropelía de los cacheos integrales!

Como la droga es la excusa, nosotros tampoco nos chupamos el dedo. Sabemos muy bien que los cacheos denigrantes no son un acto aislado. Son el vomitivo chantaje al que se nos pretende someter con nuestra salud. El hecho de que Jiménez, en ocasiones, haya tenido que esperar hasta 8 meses para que lo sacasen al Hospital o hayan tardado otro tanto para responderle que no les sufragaban el costo de las gafas que necesitaba o que haya tenido que renunciar a unos fármacos que le son necesario por la pretensión de que los tomase de la mano de la enfermera y en presencia de carceleros y presos, el hecho de que a Cabezas se le haya suprimido la dieta doble de comida sin darle explicación alguna y cuando las secuelas que le han dejado las huelgas de hambre siguen siendo escandalosamente visibles, el hecho de que a Guillermo no se le proporcione la dieta que le ha sido prescrita por los especialistas que lo tratan, el hecho de que la salida al Hospital se realice en un furgón de la Guardia Civil donde te encierran tal cual que un animal en una pequeñísima jaula por espacio de 5, 6 Y hasta 8 horas, etc. etc., hechos todos que, sumados a los que también se vienen produciendo en las cárceles de Soto, Brieva y otras, no dejan lugar a dudas de la mísera y rastrera utilización que están haciendo de la salud de los presos políticos.

El mensaje es repugnantemente claro: «Vuestro derecho a recibir asistencia sanitaria tiene un precio ¡La renuncia a vuestra Dignidad!». Y, aunque bien sabemos que para los «estómagos agradecidos» y los serviles la Dignidad «no se come», para nosotros, comunistas y antifascistas, es el primerísimo de los alimentos, el básico, sin el cual los revolucionarios sólo podemos aspirar al naufragio. Algo que, en la última entrevista que mantuvimos con el Director de esta cárcel, por enésima vez le dejamos claro: «Si no hacemos Vis a Vis por no aceptar el desnudo integral y, por ello, nos vemos privados, mutilados, del abrazo de nuestros seres queridos, de ninguna de las manera vamos a aceptar que para salir al Hospital se nos someta a tamaña humillación».

¡Los desnudos integrales son una provocación! Y nosotros no tenemos otra alternativa que no sea la de «¡Recoger el guante!». La situación es grave y podría llevarnos incluso a negarnos a salir al Hospital con todo lo que ello implica para la más que deteriorada y quebrada salud de algunos de nuestros camaradas. ¡No podemos, no queremos y no vamos a consentirlo! Con nuestra lucha y resistencia, aquí dentro, y con vuestro apoyo y movilización en la calle, ¡Vamos a pararlos! ¡Vamos a imponerles el respeto a nuestra Dignidad de personas y de revolucionarios! Llamadas telefónicas y tarjetas de denuncias a la Dirección de esta cárcel, charlas, concentraciones delante de edificios públicos y cuantas iniciativas se os ocurran nos son necesarias para dejarles muy claro que: «¡Ni locos vamos a consentir que se juegue impunemente con la vida y la salud de los presos políticos!»

¡¡Si somos acosados, chantajeados es porque seguimos dispersados!!

¡¡Contra la dispersión, reunificación!!

¡¡AMNISTÍA PARA TODOS LOS PRESOS POLÍTICOS YA!!.

Comunicado 8 de marzo de 1999. Texto.

-Presas políticas do PCE(r) e dos GRAPO

Comuna “Lina Odena”

Soto del Real 8 de marzo de 1.999.

¡¡AS MULLERES TRABALLADORAS!!

56 presas políticas de ETA, 2 do EGPGC e 14 do PCE(r) e dos GRAPO estamos secuestradas nas cadeas do Estado fascista español. Coñecemos moi ben as súas mazmorras, os seus griletes, as súas humillacións, tódolos seus días e as súas noites de tortura e sombras.

Rebelámonos contra o sistema capitalista que nos explota e oprime dobremente. Dixemos ¡BASTA! e, por iso, téñennos pechadas; por iso queren silenciarnos tralos seus muros e aramiados.

Dixemos ¡BASTA! e, coma cada día, este 8 de marzo tamén saímos loitar convosco contra a discriminación laboral e salarial das mulleres traballadoras, contra o despido por ser nais. ¡¡BASTA XA!! ó paro, ós salarios de fame, á explotación dos patróns e o seu goberno que nos esclaviza por igual a nós e ós nosos irmáns de clase.

Dixemos ¡¡BASTA!! e saímos loitar convosco contra a desigualdade de oportunidades, contra o acoso sexual, contra o feito de que se nos trate como obxectos destinados a satisfacelas necesidades dos homes. ¡BASTA XA! de que lle siguan a nagar ás nosas mozas o dereito a un ensino laico e gratuito, o dereito a un traballo digno, a unha vivenda e a desenvolve-las súas inquedanzas; o dereito a ter un futuro.

Dixemos ¡¡BASTA!! e saímos loitar convosco para impofier o dereito a decidir sobre o voso corpo, para rematar coas humillacións e o escarnio das sentencias que nos condenan a nós, en vez de ós vosos agresores e violadores. ¡¡BASTA XA!! ás súas leis e tribunais fascistas, á criminalización dos dereitos de folga, manifestación, expresión e reunión.

Dixemos ¡BASTA! e saímos loitar convosco para conquista-la nosa emancipación e a dos nosos pobos. ¡¡BASTA XA!! de que se siga asoballando o dereito á autodeterminación e de que se negue, a sangue e fogo, que Euskal Herria, Catalunya e Galicia poidan decidir libremente o seu futuro.

Dixemos ¡BASTA! Compañeiras, e emprendemos o camiño da revolución e mailo socialismo, o único para acada-la nosa verdadeira emancipación, como mulleres e traballadoras.

Por iso, mantéñennos pechadas e tratan por tódolos medios de impedir que vos chegue o noso berro rebelde.

Pero hoxe, como cada día, como cada 8 de marzo, estamos loitando convosco para acabar coas cadeas fascistas, para conquista-los nosos dereitos e os da nosa clase, para destruir tódalas cadeas ferruxentas coas que nos atan.

¡¡POR UN 8 DE MARZO COMBATIVO!!

¡¡AMNISTÍA PARA AS PRESAS POLÍTICAS!!

Sobre Ttotto Geresta. Texto.

-Presas políticas del PCE (r) y de los GRAPO

Comuna “Lina Odena”.

Soto del Real, 22 de Marzo de 1.999

AL PUEBLO VASCO, A TODOS LOS PUEBLOS DEL ESTADO ESPAÑOL:

Han asesinado a Ttotto Geresta. Esta es la pacificación que busca el Estado, la misma que ha venido practicando desde siempre: las detenciones masivas, la tortura sistemática, el encarcelamiento, los asesinatos… y la guerra sucia.

Han asesinado a Ttotto Geresta. Como hicieron con Basajaun. A los dos los dejaron tirados en el monte, después de “suicidarlos” con un tiro en la nuca. No han sido los GAL, ni el BVE, mi la Triple A. Ahora, sus asesinos no tienen siglas; así nadie puede “perseguirlos”. Pero todos sabemos muy bien quienes son sus escuadrones de la muerte. Todos sabemos que ha sido otro crimen de Estado.

Han asesinado a Ttotto Geresta. Porque quieren un pueblo sometido, un pueblo arrodillado. Quieren un pueblo rendido. Y están dispuestos a acallarlo a fuerza de metralla.

Lo han asesinado, sí. Pero está vivo en cada uno de nosotros: en cada preso/a político/a, en cada revolucionario/a, en cada obrero/a, en cada joven, en cada mujer trabajadora… Porque Euskal Herria resiste. Y en cada calle, en cada pueblo, en cada esquina… se alzan las barricadas.

¡¡TODOS CON EUSKAL HERRIA!!

¡¡HAGAMOS FRENTE A LOS CRIMENES DE ESTADO!!

P.D.: Las presas políticas del PCE (r) y de los GRAPO de Soto del Real queremos enviar, desde aquí, un inmenso abrazo y todo nuestro amor y nuestra fuerza a la familia y los amigos de nuestro compañero Ttotto.

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.